część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
Zob. smętarz
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Bieg życia śmierć
W Świdniku od wieków orzą smętarzysko sądeckie: wyorano popielnic, brązów i szkieł co niemiara; ale to wszystko zmarniało.
źródło: Janina Kwiek-Osiowska: „Ziemio moja sa̜decka...”, 1991 (books.google.pl)
[...] zostawił Kasztana przy wjeździe, wziął za uździenicę Karego i wiódł go prosto ku odartej ze skóry wierzbie na środku smętarzyska.
źródło: Marian Czuchnowski: Czarna koronka, 1966 (books.google.pl)
Mało tego, w nocy po wypadku Louisowi śni się, że zmarły oprowadza go po smętarzysku i przestrzega przed jego pokusami.
źródło: Internet: portafortunas.pl
Menu dostępności