1936,
Stefan Grochowski, Dzieje wojenne Rogoźna, polona.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
tenutariuszka
|
tenutariuszki
|
|
| D. |
tenutariuszki
|
tenutariuszek
|
|
|
|
| C. |
tenutariuszce
|
tenutariuszkom
|
|
| B. |
tenutariuszkę
|
tenutariuszki
|
|
| N. |
tenutariuszką
|
tenutariuszkami
|
|
| Ms. |
tenutariuszce
|
tenutariuszkach
|
|
| W. |
tenutariuszko
|
tenutariuszki
|
|
wł.
tenuta
'dzierżawa, dobra'
w dawnej Polsce dzierżawczyni dóbr królewskich lub książęcych
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
własność
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
|
W 1512 r. Dzichna, tenutariuszka we Włocinie, wdowa po Adamie z Kakawy, dała 50 grzywien wyprawy swej córce Katarzynie, żonie Mikołaja z Krobanowa.
źródło: NKJP: Alicja Szymczakowa: Szlachta sieradzka w XV w., 1998
|
Data ostatniej modyfikacji: 21.12.2024
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN