1881,
Bronisław Trentowski, Panteon wiedzy ludzkiéj, polona.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
sobiepańskość
|
sobiepańskości
|
|
| D. |
sobiepańskości
|
sobiepańskości
|
|
|
|
| C. |
sobiepańskości
|
sobiepańskościom
|
|
| B. |
sobiepańskość
|
sobiepańskości
|
|
| N. |
sobiepańskością
|
sobiepańskościami
|
|
| Ms. |
sobiepańskości
|
sobiepańskościach
|
|
| W. |
sobiepańskości
|
sobiepańskości
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
C. sobie (< psł. *sobĕ) zaimka zwrotnego się + pańskość (zob. pan )
książk.
pejorat.
postawa polegająca na samodzielnym podejmowaniu wszystkich decyzji i nieliczeniu się z nikim ani z niczym
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
|
Drażniła go moja sobiepańskość rozkapryszonego jedynaka, sam uważał, że życie jest całkiem inne [...].
źródło: NKJP: Krystian Lupa: Podglądania, 2003
|
|
[...] sobiepańskość i ślamazarność szlachty prowadziła do swawoli, używania i lenistwa.
źródło: Zbigniew Sudolski: Krasiński: opowieść biograficzna, 1997 (books.google.pl)
|
Data ostatniej modyfikacji: 04.02.2025
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN