Chronologizacja
W postaci: śćbło
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
---|---|---|---|
M. | źdźbło |
źdźbła |
|
D. | źdźbła |
źdźbeł |
|
C. | źdźbłu |
źdźbłom |
|
B. | źdźbło |
źdźbła |
|
N. | źdźbłem |
źdźbłami |
|
Ms. | źdźble |
źdźbłach |
|
W. | źdźbło |
źdźbła |
Pochodzenie
psł. *stьblo 'pionowa nośna część rośliny, łodyga, pień'
Najstarsza regularna polska postać śćbło w wyniku upodobnienia pod względem dźwięczności uległa przeobrażeniu w źdźbło . W przypadkach zależnych i formach pochodnych zauważalne są też inne nieregularne zmiany fonetyczne (np. źdźebłko < ściebłko < psł. *stьblъko).
1. łodyga
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK I PRZYRODA Świat roślin budowa i funkcjonowanie roślin
Relacje znaczeniowe
hiperonimy: | łodyga |
Połączenia
- suche; zielone źdźbło; długie; ostre; wątłe; wyschnięte; zwiędłe źdźbła
- źdźbło pszenicy, siana, trawy; źdźbła bambusów, słomy
- gryźć źdźbło
Cytaty
Cieszy nas każde zielone źdźbło trawy, pękający pąk na drzewie oraz pierwsze, ciepłe promienie słońca. źródło: KWSJP: Monika Sacewicz: Wiosna w naszym życiu..., Eko. Unas nr 19 (29), 2003 |
|
Ten w czerwonej koszuli nie ruszał się z kamienia, gryzł źdźbło i podrygiwał spiczastym półbutem. źródło: KWSJP: Kazimierz Orłoś: Niebieski szklarz, 1996 |
|
Więc wyciągamy źdźbła siana, wróżąc sobie z nich, przepowiadając urodzaj w polu i dobry chów zwierząt domowych. źródło: KWSJP: Zofia Solarzowa: Mój pamiętnik, 1985 |
|
Powiem swojej matce, że jesteś zakochana - szczupła dziewczyna o zdziwionych oczach wyciąga dłoń ku kępie srebrnej trawy, łamie wątłe źdźbła. źródło: KWSJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976 |
|
Pacia zrywała nerwowo wyschnięte źdźbła słomy. źródło: KWSJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959 |
2. mało
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
KATEGORIE FIZYCZNE Ilość, liczby i liczenie ogólne określenia ilości
Połączenia
- źdźbło nadziei; niepewności; prawdy; zaufania
Cytaty
Zakładając, że w każdej, nawet najbardziej nieprawdopodobnej legendzie może być źdźbło prawdy - zniekształconej wprawdzie, świadomie lub nie, przez przekazywanie z ust do ust - można się pokusić o wyjaśnienie tajemnicy śmierci Rudolfa oraz tajemnicy Albertalla. źródło: KWSJP: Jerzy S. Łątka: Oskarżam arcyksięcia Rudolfa, 1983 |
|
Coś czaiło się w jego oczach, źdźbło niepewności, jakaś rozterka, wahanie. źródło: KWSJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998 |
|
Wyprostował się, postał kilka chwil skamieniały jak przed ikoną, odwrócił się i poszedł przez dym, niosąc w oczach źdźbła nadziei, którą mu dał zapach delikatnej białej ręki. źródło: KWSJP: Dušan Kalić: Brzeg bez słońca, 1976 |
Składnia
+ | źdźbło | + |
CZEGO
|