to, co mówię, jest ostatnią rzeczą, jaką chcę powiedzieć o tym, o czym mowa, pod danym względem
|
Stworzył bowiem najpierw niebo, potem ciała niebieskie, ziemię, rośliny, zwierzęta, wreszcie człowieka.
źródło: NKJP: Jan Parandowski: Niebo w płomieniach, 1988
|
|
Ani Piętak, ani Czernik, ani Redliński, ani najlepszy Kawalec, ani Myśliwski wreszcie nie są od posłuchu.
źródło: NKJP: Zbigniew Bieńkowski: Przyszłość… przeszłości, 1996
|
|
Na statek handlowy, na rybacki, przewozowy, nadbrzeżny, portowy, wreszcie - piracki.
źródło: NKJP: Stefan Żeromski: Wiatr od morza, 1957
|
część mowy: partykuła
podklasa: wyliczenia
| wreszcie _ |
| szyk: zmienny: neutralna antepozycja |
Data ostatniej modyfikacji: 30.01.2014
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN