– Luizo! Można jeszcze raz przemyć rany, zmienić bandaże. Nic więcej nie możemy. Siostra miłosierdzia posłusznie zbliżyła się do Ostrogskiego leżącego na wysokiej kanapce, zaczęła zdejmować opatrunki, które choć założone kilkanaście minut temu, przesiąkły krzepnącą krwią i z trudem odchodziły od ciała.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Światło i lęk, 2003
A ty, siostro miłosierdzia, co mogłaś uczynić? W czym ulżyć? Jak pomóc?
źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
Leżąc w szpitalnym łóżku, nakręcał ją raz po raz słabnącą ręką, potem nakręcały ją dla niego siostry miłosierdzia.
źródło: NKJP: Magdalena Tulli: W czerwieni, 1999
Chory Molier grał 17 lutego 1673 r. rzeczywiście „Chorego z urojenia”, ale jeszcze zdołał zejść ze sceny po IV akcie. Dopiero potem zmarł na gruźlicę w ramionach dwóch sióstr miłosierdzia.
źródło: NKJP: Jakie życie, taka śmierć?, Dziennik Polski, 2003-10-31