Dawniej 'powiernik, osoba zaufana'. Współczesne znaczenie pochodzi z języka włoskiego (być może za pośrednictwem niem. austr.Konfident ), gdzie confidente określa m.in. tajnego agenta, informatora policji.
Definicja
książk.
osoba, która współpracuje z policją albo innymi podobnymi służbami i potajemnie informuje je o działaniu innych osób
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
Rajk potwierdził, że od wczesnej młodości był na usługach węgierskiej policji politycznej, na jej zlecenie walczył w Brygadach Międzynarodowych w Hiszpanii, internowany we Francji był konfidentem wywiadu francuskiego, że wrócił na Węgry z pomocą gestapo i dalej współpracował z policją węgierską, a po wojnie był agentem wywiadu amerykańskiego, który przekazał go jugosłowiańskiemu.
źródło: NKJP: Andrzej Paczkowski: W matni czystek, Gazeta Wyborcza, 1997-04-05
Tylko konfidenci donieśli nam, jaki jest pseudonim dowódcy oddziału, oraz stwierdzili przynależność zamachowców do AK.
źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
Pracownicy tej ekipy przepytują sąsiadów oraz znajomych i krewnych ofiar. Równocześnie przez konfidentów sprawdzają, czy nic na ten temat nie wiadomo w środowisku przestępczym. W sprawach takiej rangi jak zbrodnia w Aninie policja angażuje wszystkich swoich agentów.
źródło: NKJP: Piotr Najsztub: Wszyscy szukają, supermózg myśli, Gazeta Wyborcza, 1992-09-04
- Chce pan zrobić ze mnie konfidenta? - Nie konfidenta, tylko współpracownika, a to duża różnica!
źródło: NKJP: Marek Miller: Pierwszy milion czyli Cłopcy z Mielczarskiego: to było nieprawdopodobne, to piękne, to było coś, czego u nas jeszcze nie było, 1999
