mówiący stanowczo nie zgadza się z tym, co zostało powiedziane wcześniej
Komentarz do całych struktur tematyczno-rematycznych
Używane także jako jako reakcja na propozycję, polecenie, prośbę.
|
Oczywiście, pracujemy ciężko i szanujemy pracę, ale żeby tam z niej bożka robić – co to, to nie.
źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk, Dziękuję ci, Pacyfiku, 1997
|
|
No, niech pan tego nie robi, proszę zjeść ostatni. Co to, to nie, bronił się, podzielę się z Bogusią.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
|
|
Z twoją pomocą, chłopcze. - O, co to, to nie. Na mnie nie licz.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrentum, 2003
|
|
Bo jak dla kotów, to mógłbym zjeść, ale jak dla psów, to nie. O, co to, to nie! Czy ja jestem pies, żebym jadł jakieś pieskie jedzenie?!
źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Teatr 3, 1997
|
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: dopowiedzenie
co to, to nie
|
szyk: wewnętrzny: stały
postpozycja względem obligatoryjnego kontekstu |
Data ostatniej modyfikacji: 16.04.2015
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN