to, o czym mowa, ma daną cechę w takim stopniu, że nie da się już go zmienić tak, żeby był mniejszy
|
Temat robaków został dla niej definitywnie zamknięty.
źródło: NKJP: Hanna Samson: Pułapka na motyla, 2000
|
|
Milva odrzuciła koc i przysiadła się do ognia, definitywnie wybita ze snu.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 2001
|
|
Chcesz, żebym pozostał niewinny. Tym razem na zawsze, definitywnie niewinny.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 4, 1997
|
|
Dziedziniec wydał mu się definitywnie pusty.
źródło: NKJP: Marian Pankowski: Fara na Pomorzu, 1997
|
|
Byłem odtąd definitywnie antykomunistyczny i antysowiecki.
źródło: NKJP: Grzegorz Dobiecki: Porozumienie przeciwko diabłu, Gazeta Wyborcza, 1993-07-31
|
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator gradacji
definitywnie _
Przym. st. równy - cecha będąca rezultatem działania |
| szyk: zmienny, neutralna antepozycja |
Data ostatniej modyfikacji: 08.11.2014
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN