Chronologizacja
XIV w., Bor
Pochodzenie
psł. *jьměnьje 'posiadanie; to, co się posiada, posiadłość, majątek'
Zob. mieć
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Finanse własność
Połączenia
- mienie komunalne, państwowe, publiczne, społeczne; nieruchome, ruchome; poniemieckie, pożydowskie
- mienie dużej, znacznej wartości
- ubezpieczenie, uszkodzenie, zniszczenie; kradzież, zabór, zagarnięcie; ochrona, zabezpieczenie; konfiskata, przepadek mienia
- nabyć, odzyskać, utracić mienie
Cytaty
|
W czasie oblężenia twierdzy Breslau Cornelius Wirth zainteresował się dziełami sztuki, masowo wyprzedawanymi przez bogaczy – zarówno przedwojennych, jak i tych, którzy ukradli pożydowskie mienie. źródło: NKJP: Marek Krajewski, Festung Breslau, 2006 |
|
|
[...] wiedzą, że spalone samochody należą przecież do ich ojców, wszczepiony przez rodziców realizm nie pozwala im mimo wszystko niszczyć mienia, znają cenę pracy i cenę włożonego w nią wysiłku. źródło: NKJP: Wiesław Paweł Szymański: Niedźwiedź w katedrze, 1981 |
|
|
Żadnego z właścicieli nie zamordowano, dworu nie spalono, nie skonfiskowano mienia prywatnego. Mieszkali jak dawniej i jak dawniej spacerowali spokojnie po wiejskich drogach, odwiedzali znajomych, przyjmowali przyjaciół i uciekinierów. źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997 |
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | mienie |
mienia |
|
| D. | mienia |
mień |
|
| C. | mieniu |
mieniom |
|
| B. | mienie |
mienia |
|
| N. | mieniem |
mieniami |
|
| Ms. | mieniu |
mieniach |
|
| W. | mienie |
mienia |
Inne uwagi
Zwykle lp