1889,
Erazm Majewski, Słownik nazwisk zoologicznych i botanicznych polskich, books.google.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m2
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
nieświszczuk
nieświszczuki
D.
nieświszczuka
nieświszczuków
C.
nieświszczukowi
nieświszczukom
B.
nieświszczuka
nieświszczuki
N.
nieświszczukiem
nieświszczukami
Ms.
nieświszczuku
nieświszczukach
W.
nieświszczuku
nieświszczuki
Od: dźwiękonaśladowczego psł. czasownika *svistati : *sviščati (< *svistjati) ‘wydawać świst, gwizd’
zool.
niewielkie zwierzę o dużej głowie, krótkich nogach i gęstym, brunatnym futrze, wydające charakterystyczny głos, przypominający szczekanie psa, żyjące gromadnie na stepach Ameryki Północnej; Cynomys
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
inne zwierzęta lądowe
W tym gorącym piachu, który tak długo trzyma ciepło, żyją nieświszczuki , sympatyczne stworzenia, krewniacy wiewiórek [...].
źródło: NKJP: Jacek Hugo-Bader: Rowerem przez Azję 5, Gazeta Wyborcza, 1998-11-27
Również w USA farmerzy coraz częściej zachowują „miasta” nieświszczuków , traktując je jako atrakcję turystyczną, pokazywaną odpłatnie przyjezdnym.
źródło: NKJP: Internet
Data ostatniej modyfikacji: 09.02.2024
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN