[...] zrobiło mi się okrutnie żal tego chłopca [...].
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983
Na korytarzu rozległy się kroki i po chwili Kujawa, zziajany okrutnie, wpadł do pokoju, ciągnąc za sobą ochronę budynku [...].
źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
Przyczyna wypadku? Okrutnie pospolita: brak węzła na końcu liny!
źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach. Wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1999
Dalszy marsz stał się jakąś koszmarną udręką. Kiedy powtarzałem mój beznadziejny refren: - Łączyć, łączyć - czułem niemal w mięśniach wysiłek okrutnie znużonych koni.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1995
A poza tym, czego dotychczas okrutnie mało było, budziło się w nich poczucie bezpieczeństwa.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Biały Jaguar, 1980
Składnia
okrutnie _ Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna