część mowy: komentarz metatekstowy
pot.
mówiący uważa, że powiedział wystarczająco dużo, aby rozmówca przestał mówić na dany temat
|
– A kto panu każe pisać pod nazwiskiem Abramow?! Wybierze pan sobie ładny pseudonim i cześć!
źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002
|
|
- Ja też chcę na wycieczkę. - To jedziemy na wycieczkę i cześć.
źródło: NKJP: Edward Stachura: Cała jaskrawość, 2006
|
|
Co nie zmienia faktu, że wyrok jest wyrokiem i cześć.
źródło: Internet: forum.historia.org.pl
|
|
Jest taka legendarna cecha Klausa, że jak czegoś nie chce słyszeć, to nie słyszy, i cześć.
źródło: NKJP: Upadek mitu czeskiej genialności, Gazeta Wyborcza, 1997-12-11
|
|
- Co się obcyndalasz, Lilek - rzekł posępnie pan Wiesio. - Poczyta sobie i cześć.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wniebowstąpienie, 2006
|
_ i cześć tylko po Zd. |
ograniczenia zakresu użycia:
Nie po zd.pyt.
|
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzy: stały: pozycja finalna |
Data ostatniej modyfikacji: 25.02.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN