mówiący używa właśnie tego wyrażenia dlatego, że wie, że jest tak, jak powiedział
wykładnik potwierdzenia prawdziwości sądu
|
Nauczyciele zwyczajnie uwzięli się na Tośka.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
|
|
[...] jest po prostu zła, nawet nie urażona, zwyczajnie zła.
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Miazga, 1981
|
|
Stałem obok żony, miałem na wargach chłód mosiężnej nakładki zamka i było mi zwyczajnie głupio.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
|
|
Wiedziałem jednak, że nie pójdę tamtędy, bo zwyczajnie się boję.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983
|
część mowy: partykuła
podklasa: epistemiczna
zwyczajnie _
Przym., Przysł., Cz.
w Zd. twierdz. |
|
ograniczenia zakresu użycia:
nie: w Zd. rozk.
|
| szyk: stały: antepozycja |
Data ostatniej modyfikacji: 01.09.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN