UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

pochlubić się

Chronologizacja

1565, SPXVI
W postaci: pochłubić się

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	pochlubię się	pochlubimy się
2 os.	pochlubisz się	pochlubicie się
3 os.	pochlubi się	pochlubią się

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pochlubiłem się +(e)m się pochlubił	pochlubiłam się +(e)m się pochlubiła	pochlubiłom się +(e)m się pochlubiło	pochlubiliśmy się +(e)śmy się pochlubili	pochlubiłyśmy się +(e)śmy się pochlubiły
2 os.	pochlubiłeś się +(e)ś się pochlubił	pochlubiłaś się +(e)ś się pochlubiła	pochlubiłoś się +(e)ś się pochlubiło	pochlubiliście się +(e)ście się pochlubili	pochlubiłyście się +(e)ście się pochlubiły
3 os.	pochlubił się	pochlubiła się	pochlubiło się	pochlubili się	pochlubiły się

bezosobnik: pochlubiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pochlubmy się
2 os.	pochlub się	pochlubcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pochlubiłbym się bym się pochlubił	pochlubiłabym się bym się pochlubiła	pochlubiłobym się bym się pochlubiło	pochlubilibyśmy się byśmy się pochlubili	pochlubiłybyśmy się byśmy się pochlubiły
2 os.	pochlubiłbyś się byś się pochlubił	pochlubiłabyś się byś się pochlubiła	pochlubiłobyś się byś się pochlubiło	pochlubilibyście się byście się pochlubili	pochlubiłybyście się byście się pochlubiły
3 os.	pochlubiłby się by się pochlubił	pochlubiłaby się by się pochlubiła	pochlubiłoby się by się pochlubiło	pochlubiliby się by się pochlubili	pochlubiłyby się by się pochlubiły

bezosobnik: pochlubiono by się

bezokolicznik: pochlubić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pochlubiwszy się

gerundium: pochlubienie się

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	pochlubienie się	pochlubienia się
D.	pochlubienia się	pochlubień się
C.	pochlubieniu się	pochlubieniom się
B.	pochlubienie się	pochlubienia się
N.	pochlubieniem się	pochlubieniami się
Ms.	pochlubieniu się	pochlubieniach się
W.	pochlubienie się	pochlubienia się

odpowiednik aspektowy: chlubić się

Pochodzenie

Zob. chlubić się

1. poczuć dumę

Definicja

mieć powód do dumy w postaci kogoś lub czegoś nazwanego sąsiadującym rzeczownikiem

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Relacje znaczeniowe

synonimy:

poszczycić się

Połączenia

móc się pochlubić czymś

Cytaty

	Zespół tworzą znakomite instrumentalistki. Są gruntownie wykształcone. Część z nich może pochlubić się wysokimi lokatami uzyskanymi w konkursach krajowych i zagranicznych. źródło: NKJP: Krzysztof Pierzchlewski: Z kraju kwitnącej wiśni, Polska Głos Wielkopolski, 2003-12-05
	Które miasto może pochlubić się wielką łąką w samym centrum, łąką, na której jeszcze niedawno kilkaset metrów od czcigodnych uniwersyteckich murów pasły się krowy? źródło: NKJP: 21 x Kraków, Dziennik Polski, 2002-07-20
	W przepięknej klasycystycznej oprawie budynku opery, którym miasto Lwów może pochlubić się przed całym światem, wysłuchaliśmy koncertu [...]. źródło: Internet: polacy.info.pl
	Wobec Europy tylko Szopenem pochlubić się możemy. I rzeczywiście nie ma dziś zakątka w całej Europie, gdzieby nie piano pochwalnych dytyrambów na cześć Szopena. źródło: Internet: pl.wikisource.org
	[...] pochlubić się możemy w teorii, że nie mieliśmy biurokracji, a mieliśmy urzędników opatrzonych szerokimi atrybutami doraźnej władzy, mieliśmy piękną instytucję sądów wybieralnych, wyrobioną na najpiękniejszych zasadach, mieliśmy cały poczet dygnitarzy i urzędników, którzy gdyby byli funkcjonowali, nie byłoby bezrządu. źródło: Internet: omp.org.pl

Składnia

	+	pochlubić się	+	KIM/CZYM + (przed KIM/wobec KOGO)
	+	pochlubić się	+	że ZDANIE

2. publicznie