1957,
Językoznawstwo, books.google.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
ogonkowicz
|
ogonkowicze
|
ndepr |
ogonkowicze
|
depr |
| D. |
ogonkowicza
|
ogonkowiczów
|
|
| C. |
ogonkowiczowi
|
ogonkowiczom
|
|
| B. |
ogonkowicza
|
ogonkowiczów
|
|
| N. |
ogonkowiczem
|
ogonkowiczami
|
|
| Ms. |
ogonkowiczu
|
ogonkowiczach
|
|
| W. |
ogonkowiczu
|
ogonkowicze
|
ndepr |
ogonkowicze
|
depr |
pot.
osoba, która czeka w ogonku - grupie ludzi czekających na obsłużenie
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Biznes
handel i usługi
|
Według zapewnień naczelnika między godz. 8 a 13 czynny ma być cały urząd. [...] Czy dzięki temu zmniejszą się kolejki i ogonkowicze odetchną z ulgą?
źródło: NKJP: Anna Głuch: Nareszcie sobotni dyżur, Gazeta Krakowska, 2007-08-31
|
|
[...] ogonkowicze zabijali długie godziny nocnego czekania śpiewami, tańcami, grami. Trudności aprowizacyjne nie produkują samej tylko frustracji.
źródło: Jan Baszkiewicz: Francuzi 1789-1794. Studium świadomości rewolucyjnej, 1989 (books.google.pl)
|
|
Kulturalny ogonek stoi nie tylko bez napierania na plecy, ale w ogóle bez dotykania się ogonkowicza z ogonkowiczem.
źródło: NKJP: Przekrój, 1976 (books.google.pl)
|
Data ostatniej modyfikacji: 19.03.2019
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN