odmiana prawa magdeburskiego, powstała w Środzie Śląskiej, na postawie której lokowano miasta i wsie na Śląsku, w Wielkopolsce, na Mazowszu i w Małopolsce do początków XVI w., zakładająca, że władzę władzę sprawuje sołtys lub wójt dziedziczny z ławnikami, bez udziału rady miejskiej
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
regulacje prawne
Połączenia
lokacja na prawie średzkim
nadać (miastu, wsi) prawo średzkie lokować (miasto, wieś) na prawie średzkim
Cytaty
[...] dające mieszkańcom wyjątkowo dużą autonomię prawo flamandzkie nie przypadło do gustu Piastom, którym zależało na wzmocnieniu swojej władzy, a nie na jej utracie. To zadecydowało, że na Śląsku tak wielką popularnością zaczęło cieszyć się prawo średzkie, w którym najważniejszym przedstawicielem samorządu - kierującym administracją, sądownictwem i gospodarką - był podporządkowany panu wójt.
Kalisz stał się siedzibą udzielnego księstwa (do 1279). W 2 poł. XII w. Mieszko III wzniósł w grodzie kolegiatę św. Pawła. Pomiędzy 1253 a 1260 książę Bolesław Pobożny lokował miasto na prawie średzkim na utworzonej przez Prosnę wyspie.
Więcej informacji o Czchowie przynosi dopiero wiek XIV. Pod datą 1325 jest zapis o istnieniu parafii Czchów. W 1355 roku Kazimierz Wielki, na prośbę mieszkańców, nadał miastu, w miejsce prawa średzkiego, bardziej nowoczesne, bardziej sprzyjające rozwojowi, prawo magdeburskie.
źródło: NKJP: (mir): Jubileuszowe odkurzanie historii Czchowa, Dziennik Polski, 2008-07-26