psł.
*l'ubo
'miło, przyjemnie, dogodnie'
Psł. przysłówek *l'ubo od przymiotnika *l'ubъ (st.pol., pol. luby).
przest.
tak, że sprawia to komuś przyjemność
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia
|
Lubo było patrzeć na ten radosny bieg Kaczuszki.
źródło: NKJP: Czesław Mirosław Szczepaniak: Kaczuszka, Wychowawca nr 190, 2008-10
|
|
Zaczyna się ta historia mile i lubo, mgło i czuło - przyjemnym, rzewliwym kochaniem.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
|
|
Ten stan niewiedzy był błogim stanem i lubo było unosić się z korabiem i opadać na niewidzialnych falach czasu i przestrzeni.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953
|
|
Prawdziwie lubo było na nich spojrzeć, choć w umyśle ograniczonego profana widok taki mógł wywołać prawdziwą zgrozę.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
|
Data ostatniej modyfikacji: 12.10.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN