co nieco III
coś niecoś III
częściej
nieco II
część mowy: operator metapredykatywny
nadawca nie mówi dokładnie, w jakim stopniu to, o czym mowa, ma daną cechę, mówi jedynie, że ma ją w niedużym stopniu
|
Do diabła, znałam go co nieco, nie umiałby tak dobrze udawać obojętności, na pewno nie.
źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1995
|
|
Mój szef opowiedział mi co nieco o tym człowieku.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
|
|
Birbanci, wypiwszy co nieco, wzięli się, rzecz jasna, za plotki i obgadywanie.
źródło: Andrzej Sapkowski: Narraenturm, 2002
|
|
Gierek w tym okresie stał się tymczasem nawet dla aparatu partyjnego postacią co nieco groteskową, a więc nie na miejscu.
źródło: NKJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek: życie i narodziny legendy, 2002
|
|
[...] być może, że cena Ciechu jest co nieco wyższa od tej, jaką oferuje firma J&S, ale firma Ciech płaciła olbrzymie podatki do skarbu państwa [...].
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z 32. posiedzenia Komisji Śledczej z dnia 13.12.2004
|
co nieco _ Cz., rzadko Przym. st. równy lub wyższy lub Przysł. st. równy lub wyższy - cecha stopniowalna |
szyk: zmienny: antepozycja lub postpozycja |
Data ostatniej modyfikacji: 21.11.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN