Jak przyjął Zbawiciel wyrok z ust swojego ludu? Niepodobna, by taki niesprawiedliwy wyrok nie oburzył do gruntu każdego, w kim jest choć iskierka poczucia sprawiedliwości.
źródło: NKJP: Michał Sopoćko: Stańmy pod krzyżem Chrystusa, 2010
Kupujemy ratlerka czy buldoga, bierzemy w prezencie fałszywego charta, przygarniamy zbłąkanego kundla, czasem nawet komuś - za przeproszeniem - buchniemy niewielkiego pekińczyka, pieścimy te miłe czworonogi, uczymy je różnych figlów, niby to je poznajemy do gruntu, lecz w rzeczy samej sprawa nie posuwa się naprzód i tajemnica pozostaje nieodgadniona.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
Lecz człowiek marną jest istotą i zamiast poddać się z ochotą ich światłym i zbawiennym rządom, hołduje starym wciąż przesądom, że zaś zepsuty jest do gruntu, ucieka nawet się do buntu.
źródło: NKJP: Janusz Szpotański: Zebrane utwory poetyckie, 1990
[...] jest jeszcze Don Juan z komedii, która najmniej jest komedią, zbuntowany, ale zły człowiek pośród do gruntu złych ludzi, w zakłamanym, okrutnym i absurdalnym świecie.
źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000
Składnia
do gruntu _ Cz., Przym. nazywający zmianę, najczęściej przybywanie jakiejś cechy lub utrwalanie się jakiegoś stanu