XVII w.,
Brück
XVII w.,
SL
Pierwotnie inne znaczenie - u Brücknera 'pasorzyt', tj. w dawnej ortografii i znaczeniu: 'człowiek żywiący się cudzym kosztem'; por. także SL. SJPWil (1861): 'ten, który rzyga, womituje'.
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
rzygulec
rzygulce
D.
rzygulca
rzygulców
C.
rzygulcowi
rzygulcom
B.
rzygulec
rzygulce
N.
rzygulcem
rzygulcami
Ms.
rzygulcu
rzygulcach
W.
rzygulcu
rzygulce
Pochodzenie
Zob. rzygać
Definicja
archit.
motyw dekoracyjny mający kształt głowy zwierzęcia lub potwora, odprowadzający wodę deszczową
Były to przedstawienia lwów, chimer czy gryfów, a także rzygulce pełniące rolę rynien odprowadzających wodę deszczową.
źródło: Joanna Babiarz: Piękno i światło – o symbolice gotyckiej katedry, 2017-04-16 (pch24.pl)
W centrum Zakliczyna (głównie przy ulicach Malczewskiego i Mickiewicza) usytuowanych jest kilka XIX-wiecznych, drewnianych domów z charakterystycznymi rzygulcami.
źródło: NKJP: (X): Czekać, aż legnie w gruzach?, Dziennik Polski, 2000-10-17