-
4.
pot. pejorat. osoba niezdarna, nieudolna, nieporadna -
Używane również w postaci rozszerzonej: trąba jerychońska .
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
sprawność i wydolność organizmu -
No to trąba jesteś, Harry! Znowu spieprzyłeś!
źródło: NKJP: Edward Redliński: Szczurojorczycy, 1997
Pertraktuj z nim, trąbo! – rzekł urażony Medalik i demonstracyjnie odwrócił się plecami.
źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. trąba
trąby
D. trąby
trąb
C. trąbie
trąbom
B. trąbę
trąby
N. trąbą
trąbami
Ms. trąbie
trąbach
W. trąbo
trąby
-
psł. *trǫba 'trąba'
Stara pożyczka germ. (st.-w.-niem. trumba 'trąba') albo rom. (por. łac. śred. trumba 'ts.', wł. trumba 'ts.'). Znaczenia 'rura', 'zwój', 'wir powietrzny' rozwinęły się niezależnie.