lafa

Po dawnemu dzieliła się na chorągwie, złożone ze szlacheckich „towarzyszy” i chłopskich „pocztowych”. Po dawnemu „towarzysze” otrzymywali niewystarczającą „lafę”, której pozbywali się dość szybko, resztę uzupełniając sobie zwykłym rabunkiem.

źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1960

[...] mogę się z czasem spodziewać, że mi ten mąż, nad swój młody wiek uczony, poznawszy mą użyteczność, zacznie jakowąś lafę wypłacać, choćby i niewielką, lub przynajmniej zapewni mi w swoich podróżach chleb i dach nad głową.

źródło: KWJP: Maciej Hen: List pierwszy, Pismo, 2020-11-01