pocieszać - Wielki słownik języka polskiego PAN

przynosić ulgę w smutku lub zmartwieniu i podtrzymywać na duchu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

pocieszać matkę, przyjaciela, rodzinę, strapionego, ubogiego, więźnia
pocieszać kogoś w biedzie, w kłopotach, w niedoli, w nieszczęściu, w smutku, w zmartwieniu
próbować, usiłować kogoś pocieszać

	Pewnego wieczoru synek zaniósł się rozpaczliwym płaczem. Nie pomagało pocieszanie go dobrym słowem, przytulanie jak za dawnych dobrych lat. źródło: NKJP: Stefan Pastuszewski: Do życia, Akant, 2006
	Wyniki raz pocieszały, innym razem napawały lękiem. Potem pojawił się ucisk w dolnej części kręgosłupa. źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
	- Nie przesadzaj, macie dla siebie całe weekendy! - próbowała mnie pocieszać Aleksandra. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2006
	Wydawała się dużo młodsza niż na co dzień w tej naszej suterenie, gdy krzątała się po kuchni [...], gdy siadała przy ojcu, pocieszając go, że na pewno wyzdrowieje. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996
	Chociaż zaczerpnąłem od młodzieńców nieco życiodajnej energii, było to zbyt mało, abym zdołał zapanować do końca nad ogarniającym mnie coraz bardziej wyczerpaniem i zniechęceniem. [...]. Pocieszała mnie jedynie myśl, że nasz cel znajduje się niedaleko. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
	Nie interesuje mnie, kto jest autorem tego pomieszania, ale pociesza mnie, że nie Ty. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pocieszałem +(e)m pocieszał	pocieszałam +(e)m pocieszała	pocieszałom +(e)m pocieszało	pocieszaliśmy +(e)śmy pocieszali	pocieszałyśmy +(e)śmy pocieszały
2 os.	pocieszałeś +(e)ś pocieszał	pocieszałaś +(e)ś pocieszała	pocieszałoś +(e)ś pocieszało	pocieszaliście +(e)ście pocieszali	pocieszałyście +(e)ście pocieszały
3 os.	pocieszał	pocieszała	pocieszało	pocieszali	pocieszały

bezosobnik: pocieszano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę pocieszał będę pocieszać	będę pocieszała będę pocieszać	będę pocieszało będę pocieszać	będziemy pocieszali będziemy pocieszać	będziemy pocieszały będziemy pocieszać
2 os.	będziesz pocieszał będziesz pocieszać	będziesz pocieszała będziesz pocieszać	będziesz pocieszało będziesz pocieszać	będziecie pocieszali będziecie pocieszać	będziecie pocieszały będziecie pocieszać
3 os.	będzie pocieszał będzie pocieszać	będzie pocieszała będzie pocieszać	będzie pocieszało będzie pocieszać	będą pocieszali będą pocieszać	będą pocieszały będą pocieszać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pocieszajmy
2 os.	pocieszaj	pocieszajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pocieszałbym bym pocieszał	pocieszałabym bym pocieszała	pocieszałobym bym pocieszało	pocieszalibyśmy byśmy pocieszali	pocieszałybyśmy byśmy pocieszały
2 os.	pocieszałbyś byś pocieszał	pocieszałabyś byś pocieszała	pocieszałobyś byś pocieszało	pocieszalibyście byście pocieszali	pocieszałybyście byście pocieszały
3 os.	pocieszałby by pocieszał	pocieszałaby by pocieszała	pocieszałoby by pocieszało	pocieszaliby by pocieszali	pocieszałyby by pocieszały

bezosobnik: pocieszano by

bezokolicznik: pocieszać

imiesłów przysłówkowy współczesny: pocieszając

gerundium: pocieszanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: pocieszający

imiesłów przymiotnikowy bierny: pocieszany

odpowiednik aspektowy: pocieszyć

Zob. pocieszyć