-
2.
stracić orientację, gdzie się jest i nie móc trafić do jakiegoś miejsca -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka -
- turyści zgubili się; dzieci zgubiły się
- zgubić się w górach, w lesie, w mieście, w tłumie
-
Zaledwie parę ulic na krzyż, a łatwo tu było utknąć, ugrzęznąć pod drucianą pajęczyną, zgubić się w zielonej i kamiennej plątaninie odnóg rzeki, których nie rozróżniał.
źródło: NKJP: Piotr Siemion: Niskie Łąki, 2000
Sam środek lasu. Teraz zgubiłam się z pewnością.
źródło: NKJP: Beata Ostrowicka: Kraina kolorów: księga intryg, 1999
Zgubiłem się w tej parszywej mgle.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Z początku próbował zapamiętać przebywaną drogę, ale po kilku zakrętach zgubił się zupełnie.
źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Atlantyda, wyspa ognia, 1967
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zgubię się
zgubimy się
2 os. zgubisz się
zgubicie się
3 os. zgubi się
zgubią się
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zgubiłem się
+(e)m się zgubił
zgubiłam się
+(e)m się zgubiła
zgubiłom się
+(e)m się zgubiło
zgubiliśmy się
+(e)śmy się zgubili
zgubiłyśmy się
+(e)śmy się zgubiły
2 os. zgubiłeś się
+(e)ś się zgubił
zgubiłaś się
+(e)ś się zgubiła
zgubiłoś się
+(e)ś się zgubiło
zgubiliście się
+(e)ście się zgubili
zgubiłyście się
+(e)ście się zgubiły
3 os. zgubił się
zgubiła się
zgubiło się
zgubili się
zgubiły się
bezosobnik: zgubiono się
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zgubmy się
2 os. zgub się
zgubcie się
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zgubiłbym się
bym się zgubił
zgubiłabym się
bym się zgubiła
zgubiłobym się
bym się zgubiło
zgubilibyśmy się
byśmy się zgubili
zgubiłybyśmy się
byśmy się zgubiły
2 os. zgubiłbyś się
byś się zgubił
zgubiłabyś się
byś się zgubiła
zgubiłobyś się
byś się zgubiło
zgubilibyście się
byście się zgubili
zgubiłybyście się
byście się zgubiły
3 os. zgubiłby się
by się zgubił
zgubiłaby się
by się zgubiła
zgubiłoby się
by się zgubiło
zgubiliby się
by się zgubili
zgubiłyby się
by się zgubiły
bezosobnik: zgubiono by się
bezokolicznik: zgubić się
imiesłów przysłówkowy uprzedni: zgubiwszy się
gerundium: zgubienie się
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zgubienie się
zgubienia się
D. zgubienia się
zgubień się
C. zgubieniu się
zgubieniom się
B. zgubienie się
zgubienia się
N. zgubieniem się
zgubieniami się
Ms. zgubieniu się
zgubieniach się
W. zgubienie się
zgubienia się
odpowiednik aspektowy: gubić się
-
+ zgubić się + (GDZIE) -
Zob. gubić