zgubić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

przestać orientować się w sytuacji lub zagadnieniu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Łatwo zgubić się wśród enigmatycznych nazw technik i treningów. źródło: NKJP: Małgorzata Sosnowska: Porażka nie musi być ciosem, a przyznanie się do niej - upokorzeniem, Cosmopolitan nr 03, 2000
	Zgubiłam się - oznajmiła Sabrina Glevissig. - W gąszczu tej genetyki i genealogii. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
	Człowiek pozbawiony wzorców kulturowych zgubiłby się w chaosie informacji do niego docierających i w chaosie własnych możliwości tworzenia struktur czynnościowych. źródło: NKJP: Antoni Kępiński: Melancholia, 1974
	W końcu zgubiłem się w jej opowieści, wzbogacanej licznymi dygresjami, wycieczkami we wszystkie strony Polski i polskich losów. źródło: NKJP: Mariusz Grzebalski: Człowiek, który biegnie przez las, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zgubiłem się +(e)m się zgubił	zgubiłam się +(e)m się zgubiła	zgubiłom się +(e)m się zgubiło	zgubiliśmy się +(e)śmy się zgubili	zgubiłyśmy się +(e)śmy się zgubiły
2 os.	zgubiłeś się +(e)ś się zgubił	zgubiłaś się +(e)ś się zgubiła	zgubiłoś się +(e)ś się zgubiło	zgubiliście się +(e)ście się zgubili	zgubiłyście się +(e)ście się zgubiły
3 os.	zgubił się	zgubiła się	zgubiło się	zgubili się	zgubiły się

bezosobnik: zgubiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zgubmy się
2 os.	zgub się	zgubcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zgubiłbym się bym się zgubił	zgubiłabym się bym się zgubiła	zgubiłobym się bym się zgubiło	zgubilibyśmy się byśmy się zgubili	zgubiłybyśmy się byśmy się zgubiły
2 os.	zgubiłbyś się byś się zgubił	zgubiłabyś się byś się zgubiła	zgubiłobyś się byś się zgubiło	zgubilibyście się byście się zgubili	zgubiłybyście się byście się zgubiły
3 os.	zgubiłby się by się zgubił	zgubiłaby się by się zgubiła	zgubiłoby się by się zgubiło	zgubiliby się by się zgubili	zgubiłyby się by się zgubiły

bezosobnik: zgubiono by się

bezokolicznik: zgubić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zgubiwszy się

gerundium: zgubienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: gubić się

+

zgubić się

+

(w CZYM)

Zob. gubić