zgubić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

stracić orientację, gdzie się nawzajem jest, i nie móc się znaleźć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	antonimy:	znaleźć się
	hiperonimy:	rozdzielić się

W czasie zamieszania, kiedy wykryty pocisk jeszcze nie wybuchł, zgubili się. Tak samo zresztą jak dyrektor i jego żona.

źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: piołun, 1992

Zgubili się pod Domem Partii, gdy w tłum manifestantów wjechał gazik milicyjny z miotaczem petard.

źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Linia nocna, 2002

[...] umówiłem się z nim na maraton, ale zgubiliśmy się w tłumie i nie znaleźli.

źródło: NKJP: Janusz Rudnicki: Mój Wehrmacht, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zgubiłem się +(e)m się zgubił	zgubiłam się +(e)m się zgubiła	zgubiłom się +(e)m się zgubiło	zgubiliśmy się +(e)śmy się zgubili	zgubiłyśmy się +(e)śmy się zgubiły
2 os.	zgubiłeś się +(e)ś się zgubił	zgubiłaś się +(e)ś się zgubiła	zgubiłoś się +(e)ś się zgubiło	zgubiliście się +(e)ście się zgubili	zgubiłyście się +(e)ście się zgubiły
3 os.	zgubił się	zgubiła się	zgubiło się	zgubili się	zgubiły się

bezosobnik: zgubiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zgubmy się
2 os.	zgub się	zgubcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zgubiłbym się bym się zgubił	zgubiłabym się bym się zgubiła	zgubiłobym się bym się zgubiło	zgubilibyśmy się byśmy się zgubili	zgubiłybyśmy się byśmy się zgubiły
2 os.	zgubiłbyś się byś się zgubił	zgubiłabyś się byś się zgubiła	zgubiłobyś się byś się zgubiło	zgubilibyście się byście się zgubili	zgubiłybyście się byście się zgubiły
3 os.	zgubiłby się by się zgubił	zgubiłaby się by się zgubiła	zgubiłoby się by się zgubiło	zgubiliby się by się zgubili	zgubiłyby się by się zgubiły

bezosobnik: zgubiono by się

bezokolicznik: zgubić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zgubiwszy się

gerundium: zgubienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: gubić się

Rzpl

+

zgubić się

+

(GDZIE)

Zob. gubić