-
2.
pot. pejorat. osoba niezdarna i nieporadna -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
sprawność i wydolność organizmu -
Nikt by ich nawet nie zauważył, ale ten fujara Wiktor wciąż jeszcze oglądał się na ekran i oczywiście potknął się o czyjeś nogi.
źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
Gdybym nie był fujarą, wygralibyśmy ten [...] mecz.
źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972
Na klatce schodowej spotkałem żonę, która niosła jakiś pakunek.
– Co ty tam masz? – zapytałem.
– Kaczkę – odpowiedziała.
– Będzie na obiad?
– Nie. Wepchniemy w nią nasze pieniądze i włożymy ją do zamrażarki.
– Kto ci dał taką radę? Ty to jesteś fujara.źródło: NKJP: Internet
Nieudacznik [...] nie radzi sobie z emocjami i próbuje wyłudzić uczucie. Jedyne, co może zrobić, to wywołać w kimś współczucie. Boże, jak ja nie znoszę takich fujar!
źródło: NKJP: Internet
W każdym razie lubię ich oboje. Stanowią dobraną parę fujarów.
źródło: Kazimierz Bieroński: Stenogramy Anny Jambor. Lata uniwersyteckie, 1997 (Władysław Lubaś (red.), Słownik polskich leksemów potocznych, 2003).
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fujara
fujary
D. fujary
fujarów
fujar
C. fujarze
fujarom
B. fujarę
fujary
N. fujarą
fujarami
Ms. fujarze
fujarach
W. fujaro
fujary
Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm fujar . Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m2, D. lm fujarów lub r. ż, D lm fujar
-
rum. fluier, fluieră 'piszczałka'
W gwarach polskich wyraz przekształcony na drodze kontaminacji z czas. dialektalnym fujać 'wiać, dąć'.