-
książk.
wyraz służący uzewnętrznieniu emocjonalnej reakcji nadawcy na oceniane negatywnie zdarzenie, które już zaszło lub zajdzie w przyszłości
-
Występuje również w postaci zwielokrotnionej: biada, biada .
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
-
|
Biada! Więc każdy ma prawo do jej nagości?
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Krawiec, 1964
|
|
Biada, mój ojcze! Biada! Biada! Opuściłeś nas, rodzicu!
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
|
|
Do mnie, straże, do mnie, hufce moje cesarskie, biada, biada, już tu do mnie [...] wiedźmin czółnem płynie [...].
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
|
-
-
psł.
*běda
'nieszczęście, niedola, ubóstwo, nędza'
Dziś archaiczna, regularnie kontynuująca formę psł. postać mianownika, wyparta przez formę bieda , ukutą analogicznie do formy miejscownika ( biedzie ) i derywatów ( biedny , biedzić się ). Por. np. wiara , ale miejscownik wierze , czas. wierzyć .
CHRONOLOGIZACJA:
XIV w.,
Bańk
XIV w.,
Bor
Data ostatniej modyfikacji: 18.04.2015