Zaciągnął się papierosem i długo wypuszczał z tych czerwonych i miękkich ust strugi sinego dymu.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1992
Tajemnicza, wąska struga światła, wpuszczona przez małe okienko, tworzy jaśniejszą plamę na przeciwległej ścianie, reszta pokoiku tonie w przyjemnym, bajkowym półmroku, rozjaśnianym przez malutką lampkę.
źródło: NKJP: Anna Zięba: Wnętrza portret własny, Cosmopolitan nr 6, 1999
Zimna struga powietrza ochłodziła mu twarz.
źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie - rocznik 20, 1977
