wtargać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. z trudem wnieść kogoś lub coś ciężkiego

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

	synonimy:	wtaszczyć
	hiperonimy:	wnieść

wtargać siaty, walizkę, wózek
wtargać kogoś/coś do bagażnika, do chaty, do pociągu
wtargać kogoś/coś na balkon, na (któreś) piętro, na strych, na szczyt; na swoim grzbiecie, na plecach

	– Ile mam w tej chwili gatunków? Chyba kilkadziesiąt... Łatwiej policzyć skrzynki i donice. I ziemię, którą co roku muszę wtargać na trzecie piętro, a potem w jesieni wynieść. To kilkaset kilogramów! – mówi. źródło: NKJP: Anna Ładuniuk: Zaczęło się od paru skrzynek, Trybuna Śląska, 2001-07-07
	Widziałeś kiedyś, jak wygląda sto kilo kawy? Paranoja jakaś. Na taczce się to powinno wozić. Ja wziąłem swoje czterdzieści, a on się uparł. Pękał mu kręgosłup, ale wtargał to do pociągu, a potem wyniósł na peron w Oradei. źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Taksim, 2009
	Ledwo wtargałam siaty pełne zakupów. Boże, jak ja tego nie cierpię! źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008
	Złapał ją za nadgarstki, by nie mogła się wyrwać i drugą ręką chwytając ją w pasie, wtargał na górę. źródło: Patrycja Wszeborowska: Zemsta brata (rumia.edu.pl/2lo/)
	Okropnie śmierdział wódką, piwem i dymem papierosowym. Zaprowadziłam go, ale zamiast do pokoju wtargałam go do łazienki, przygotowałam prysznic, a następnie wepchnęłam go pod niego. źródło: Internet: gosianataliao.bloog.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wtargałem +(e)m wtargał	wtargałam +(e)m wtargała	wtargałom +(e)m wtargało	wtargaliśmy +(e)śmy wtargali	wtargałyśmy +(e)śmy wtargały
2 os.	wtargałeś +(e)ś wtargał	wtargałaś +(e)ś wtargała	wtargałoś +(e)ś wtargało	wtargaliście +(e)ście wtargali	wtargałyście +(e)ście wtargały
3 os.	wtargał	wtargała	wtargało	wtargali	wtargały

bezosobnik: wtargano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wtargajmy
2 os.	wtargaj	wtargajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wtargałbym bym wtargał	wtargałabym bym wtargała	wtargałobym bym wtargało	wtargalibyśmy byśmy wtargali	wtargałybyśmy byśmy wtargały
2 os.	wtargałbyś byś wtargał	wtargałabyś byś wtargała	wtargałobyś byś wtargało	wtargalibyście byście wtargali	wtargałybyście byście wtargały
3 os.	wtargałby by wtargał	wtargałaby by wtargała	wtargałoby by wtargało	wtargaliby by wtargali	wtargałyby by wtargały

bezosobnik: wtargano by

bezokolicznik: wtargać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wtargawszy

gerundium: wtarganie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wtargany

odpowiednik aspektowy: wtargiwać

+

wtargać

+

KOGO/CO + (DOKĄDŚ)