prawie że

  • to, o czym mowa, jest takie, że mało brakuje do tego, by można było o tym powiedzieć, że ma daną cechę
  • wykładnik granicy cechy

  • Ta ostatnia metafora o podłożu biblijnym jest prawie że poetycka.

    źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1997

    Rozmawiali zawsze poważnie, prawie że oficjalnie.

    źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000

    Tymczasem kelnerka prawie że siedziała na kolanach Rogulskiego.

    źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003

    Teraz pod górkę. Jeszcze w bok. Polanka. Prawie że polana.

    źródło: NKJP: Marian Pankowski: Fara na Pomorzu, 1997

    Ta ziemia - można tak z grubsza rzecz ująć - należała ponad 200 lat do Moraw, Czech, ponad 200 lat do Austrii, potem prawie że 200 lat do Prus.

    źródło: NKJP: Alfons Nossol: Twoja mowa cię zdradza, Gazeta Wyborcza, 1996-02-26

  • część mowy: operator metapredykatywny

    podklasa: operator limitacji

  • prawie że _
    Cz., Przym. st.równy lub najwyższy, Przysł. st. równy lub najwyższy, Licz., Rz. - stany rzeczy lub obiekty charakteryzowane pod względem ilości, liczby, miary, także cechy
    szyk: stały: antepozycja
Data ostatniej modyfikacji: 16.11.2017