-
3.
osoba, która pod kierunkiem jakiegoś mistrza zdobywa umiejętności w zakresie nauki, sztuki lub postaw moralnych, a następnie sama postępuje i tworzy zgodnie z wyznaczonymi wzorami -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
pozaszkolne formy nauczania -
antonimy: mistrz
-
- uczeń Kołakowskiego, Kotarbińskiego, Platona; szkoły lwowsko-warszawskiej; (słynnego, wielkiego...) filozofa; Buddy, Jezusa...
- mistrz i uczeń
- najwybitniejszy z uczniów
- kształcić, mieć uczniów
- być, zostać uczniem
-
Uczeń Émile'a Durkheima, Maurice Halbwachs, twierdził, że niektóre badane przez mistrza zależności mają charakter pozorny.
źródło: NKJP: Maria Jarosz: Samobójstwa: ucieczka przegranych, 1997
Wstęp do wspomnień Bartczaka napisał światowej sławy uczeń profesora, kontynuator jego dzieła, profesor Kotowski...
źródło: NKJP: Adam Strączek: Wyznanie lekarza-łapownika, 1995
Zdumiewające, że chyba nikt ze współczesnych profesorów filozofii nie może poszczycić się tak wielkim gronem nieprzeciętnych uczniów jak właśnie Husserl.
źródło: NKJP: Józef Tischner: Świat ludzkiej nadziei : wybór szkiców filozoficznych 1966-1975, 1975
Kwiatkowski Jerzy (1927-1986). Jeden z najwybitniejszych uczniów Kazimierza Wyki z jego słynnej, krakowskiej „szkoły krytyków”.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. uczeń
uczniowie
ndepr ucznie
depr D. ucznia
uczni
uczniów
C. uczniowi
uczniom
B. ucznia
uczni
uczniów
N. uczniem
uczniami
Ms. uczniu
uczniach
W. uczniu
uczniowie
ndepr ucznie
depr -
+ uczeń + KOGO -
Zob. uczyć