na wprost II

I
  • w takim miejscu, że jest się w linii prostej od kogoś/czegoś i nie zmienia się od kogoś/czegoś odległości
  • wykładnik relacji przestrzennych

  • Spadło na niewielki skwerek, który znajdował się na wprost hotelu po drugiej stronie ulicy.

    źródło: NKJP: Ludwik Jerzy Kern: Ferdynand Wspaniały, 1995

    Kobieta o czerwonych ustach stoi na wprost niego.

    źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Lustra, 1999

    Z zaułka na wprost fontanny wyszło czterech czarno odzianych osobników w okrągłych, skórzanych czapkach, wolno kierując się w stronę basenu.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992

  • część mowy: przyimek

  • na wprost KOGO/CZEGO
    szyk: stały: bezpośrednia antepozycja
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015