biedować - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. żyć lub funkcjonować, mając zbyt mało pieniędzy na zaspokojenie potrzeb

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

własność

synonimy:

ktoś klepie biedę

artysta, emeryt, student; naród; szpital biedował; gmina, oświata, służba zdrowia; placówka, szkoła; rodzina biedowała; ludzie biedowali
biedować na emeryturze, na zasiłku
biedować strasznie

	Biedował jako uczeń, student i początkujący artysta, a kiedy już zdobył uznanie i jakie takie pieniądze, wtykał je po barach mlecznych w emeryckie kieszenie. Był ubogim nie z konieczności, lecz z wyboru. źródło: NKJP: Helena Zaworska: Pośmiertne życie Edwarda Stachury, Gazeta Wyborcza, 1992-11-12
	Tymczasem szpital bieduje: kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia bardzo skromny, dla odmiany nieskromny kilkumilionowy dług do uregulowania i kosztowne bieżące wydatki, których uniknąć się nie da. źródło: NKJP: Iwona Kamieńska: Podwyżki z potrąceniami, Gazeta Krakowska, 2003-05-22
	Łatwo zapominamy, że Zachód żyje bogato, a reszta świata bieduje. źródło: NKJP: Józef Augustyn: Aby życie było szczęśliwe, Wywiady i czaty, 2007
	Opolszczyzna to kraina zamków, pałaców i dworków. Są piękne, ale zrujnowane. W komnatach opolskich zamków rezyduje obecnie biedująca oświata, słaniająca się z niedofinansowania służba zdrowia albo duchy przeszłości, zazwyczaj mocno sfrustrowane poczynaniami nowych właścicieli. źródło: NKJP :Marek Świercz: Zamek na wydaniu, Dziennik Zachodni, 2002-06-07
	Chętnie pomogę najbiedniejszym, chociaż ludzie u nas honorowi, wolą biedować niż wyciągnąć rękę do ośrodka pomocy. źródło: NKJP: Wawrzyniec Rozenberg: Sołeckie pożegnania, Dziennik Bałtycki, 1999-03-09

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	biedowałem +(e)m biedował	biedowałam +(e)m biedowała	biedowałom +(e)m biedowało	biedowaliśmy +(e)śmy biedowali	biedowałyśmy +(e)śmy biedowały
2 os.	biedowałeś +(e)ś biedował	biedowałaś +(e)ś biedowała	biedowałoś +(e)ś biedowało	biedowaliście +(e)ście biedowali	biedowałyście +(e)ście biedowały
3 os.	biedował	biedowała	biedowało	biedowali	biedowały

bezosobnik: biedowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę biedował będę biedować	będę biedowała będę biedować	będę biedowało będę biedować	będziemy biedowali będziemy biedować	będziemy biedowały będziemy biedować
2 os.	będziesz biedował będziesz biedować	będziesz biedowała będziesz biedować	będziesz biedowało będziesz biedować	będziecie biedowali będziecie biedować	będziecie biedowały będziecie biedować
3 os.	będzie biedował będzie biedować	będzie biedowała będzie biedować	będzie biedowało będzie biedować	będą biedowali będą biedować	będą biedowały będą biedować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		biedujmy
2 os.	bieduj	biedujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	biedowałbym bym biedował	biedowałabym bym biedowała	biedowałobym bym biedowało	biedowalibyśmy byśmy biedowali	biedowałybyśmy byśmy biedowały
2 os.	biedowałbyś byś biedował	biedowałabyś byś biedowała	biedowałobyś byś biedowało	biedowalibyście byście biedowali	biedowałybyście byście biedowały
3 os.	biedowałby by biedował	biedowałaby by biedowała	biedowałoby by biedowało	biedowaliby by biedowali	biedowałyby by biedowały

bezosobnik: biedowano by

bezokolicznik: biedować

imiesłów przysłówkowy współczesny: biedując

gerundium: biedowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: biedujący

Zob. bieda