ktoś przymiera głodem

Udaje biedaka, którego rodzina przymiera głodem. Błaga o odzież, a jeszcze częściej o pieniądze. Potem sprzedaje rzeczy, które przysyłają mu dobrzy ludzie.

źródło: NKJP: K.Jakubowski: Jałmużna nie zawsze jest cnotą, Tygodnik Ciechanowski, 2005-04-25

Gdyby przyjąć takie założenie – czyli gdyby ubezpieczać wyłącznie ludzi, którzy mają świadomość swoich potrzeb – to prawdopodobnie większość agentów przymierałaby głodem! Przecież jedną z ważniejszych umiejętności agenta-profesjonalisty jest właśnie umiejętność wydobycia z klienta jego potrzeb.

źródło: NKJP: Grzegorz Całek: Interpretacje i dokładność, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2002-02-26

- I dane ci było zdobyć to wszystko? - Owszem, lecz za jakąż cenę? Bodajbym był najlichszym z żebraków. Bodajbym przez całe życie przymierał głodem, a nie splamił rąk zbrodniami, którymi ongiś je splamiłem.

źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006

[...] wziął na serio parodię socrealistycznego wiersza, napisaną przez Zbigniewa Herberta, przeoczając, że gdyby Herbert naprawdę chciał pisać stalinowskie wiersze, nie musiałby przymierać głodem na groteskowych posadach.

źródło: NKJP: Antoni Pawlak: Konia kują, Gazeta Wyborcza, 1992-03-23

– Mam dzieci. Trzeba je utrzymać, nakarmić, potem posłać na studia – opowiada. – W sumie nie jest źle, bo mąż pracę ma, więc nie przymieramy głodem.

źródło: NKJP: Przemysław Żyła: Uwierzyć w siebie, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-12-27