zadowolić - Wielki słownik języka polskiego PAN

zaspokoić czyjeś potrzeby i oczekiwania w stopniu akceptowanym przez tę osobę lub sprawiającym jej przyjemność

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

zadowolić gości, inwestorów, kibiców, klientów, konsumentów, ludzi, mieszkańców, miłośników, pacjentów, publiczność, użytkowników, właścicieli; strony; gusta
zadowolić i zaspokoić

	– Jeśli się okaże, że nie potrafimy stworzyć bezpiecznego ośrodka, zamkniemy go – obiecał. Mieszkańców zadowoliły te obietnice. źródło: NKJP: (e.Ż): Nowe budzi niepokój, Nowiny Raciborskie, 2008-03-18
	– Jak pamiętam, dla was każdy budżet uchwalany w tej kadencji rady był albo przeszacowany, albo znów niedoszacowany. Trudno panów zadowolić – mówił podniesionym głosem burmistrz. źródło: NKJP: Antrakt na opinię, Dziennik Polski, 2002-02-22
	Rozwiązanie przedstawione w projekcie ustawy z pewnością zadowoli zmotoryzowanych, lecz z drugiej strony wywoła wiele tragedii ludzi wywłaszczanych, od pokoleń mieszkających na projektowanych trasach autostrad. Powstanie tu zasadniczy problem, jak przy wywłaszczeniach zadowolić faktycznych właścicieli gruntów [...]. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 14.09.1994
	Niejednokrotnie przekonałam się, że przygotowując ekspozycje dotyczące czasów współczesnych, nie jest łatwo zadowolić wszystkich. źródło: NKJP: Wstydliwa historia, Dziennik Polski, 2002-10-04
	Pracodawcę, zadającego zadanie bez rozwiązania, bardziej, wydaje mi się, powinno zadowolić, że ktoś w jakiś tam sposób sobie z nim poradził niż [że] rozłożył ręce i powiedział: nie mam pojęcia jak to zrobić czy że nie ma rozwiązania. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadowoliłem +(e)m zadowolił	zadowoliłam +(e)m zadowoliła	+(e)m zadowoliło	zadowoliliśmy +(e)śmy zadowolili	zadowoliłyśmy +(e)śmy zadowoliły
2 os.	zadowoliłeś +(e)ś zadowolił	zadowoliłaś +(e)ś zadowoliła	zadowoliłoś +(e)ś zadowoliło	zadowoliliście +(e)ście zadowolili	zadowoliłyście +(e)ście zadowoliły
3 os.	zadowolił	zadowoliła	zadowoliło	zadowolili	zadowoliły

bezosobnik: zadowolono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zadowolmy zadowólmy
2 os.	zadowol zadowól	zadowolcie zadowólcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadowoliłbym bym zadowolił	zadowoliłabym bym zadowoliła	zadowoliłobym bym zadowoliło	zadowolilibyśmy byśmy zadowolili	zadowoliłybyśmy byśmy zadowoliły
2 os.	zadowoliłbyś byś zadowolił	zadowoliłabyś byś zadowoliła	zadowoliłobyś byś zadowoliło	zadowolilibyście byście zadowolili	zadowoliłybyście byście zadowoliły
3 os.	zadowoliłby by zadowolił	zadowoliłaby by zadowoliła	zadowoliłoby by zadowoliło	zadowoliliby by zadowolili	zadowoliłyby by zadowoliły

bezosobnik: zadowolono by

bezokolicznik: zadowolić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zadowoliwszy

gerundium: zadowolenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zadowolony

odpowiednik aspektowy: zadowalać

	+	zadowolić	+	KOGO/CO
(to) + że ZDANIE	+	zadowolić	+	KOGO/CO

Z przedrostkiem za- od psł. *dovoliti 'zezwolić, przystać na co, zgodzić się' (pochodny od *voliti 'wyrażać wolę'); zob. wola