z otwartymi ustami

Spojrzałam na dzieci. Słuchaj, żadne [...] się nie odezwało. Nikt się nie roześmiał. Gapili się z otwartymi ustami jakby... obezwładnieni.

źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Urwany ślad, 2001

Pod koniec przewodniczący jakby zdenerwował się na coś. Mówił, że zbyt łatwo ulegamy konformistycznym postawom i wygodnictwu. - Trzeba z tym walczyć, jeśli krew i pot naszych ojców nie mają stać się niepotrzebną ofiarą! - krzyczał. Stefan słuchał z otwartymi ustami.

źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Cudowna melina, 1988

Kapitan Niebieski stał z otwartą gębą. Dowodził niejednym oddziałem i bywał w niezgorszych tarapatach. Zawsze na pierwszej linii. Ale na taki widok nie był przygotowany.

źródło: NKJP: Joanna Szymczyk: Ewa i złoty kot, 2004

[...] wspomina, że gdy był szefem Kancelarii, przychodzili do niego różni biznesmeni: „Widać nie wiedzieli jeszcze, do kogo powinni zapukać. Siedziałem naprzeciw nich z rozdziawioną gębą i nie wiedziałem, co odpowiadać, kiedy składali różnego rodzaju dziwne propozycje.

źródło: NKJP: Kuba Atys, Tomasz Wierzejski: Człowiek mroku. Gazeta Wyborcza, 1993-02-20

[...] nie usłyszeli nadlatującego samolotu. Tylko zmiennik Tima, czarnoskóry Sam, zaskoczony niesamowicie bliskim warkotem silników wyszedł z budki strażnika i z rozdziawionymi ustami śledził przelatujący tuż nad nim samolot, który następnie wbił się w kopułę pawilonu A.

źródło: NKJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003