wierzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

mieć do kogoś lub czegoś całkowite zaufanie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

ufać

wierzyć sobie, przyjacielowi, swoim zmysłom; (nie) wierzyć dziennikarzom, liberałom, politykom, prasie, reklamom, rządowi
wierzyć w lekarzy, w rząd, w sąd, w sondaże
ślepo wierzyć
proszę mi wierzyć...; jeśli wierzyć...

	Moje bóle były już tak silne, że przestałam wierzyć lekarzom. źródło: NKJP: Piotr Lipiński: Gazeta Wyborcza, 1992-11-05
	Przede wszystkim nie wierz tym wszystkim hochsztaplerom, którzy rozpowiadają na prawo i lewo, że edytor tekstu plus komputer to bardzo inteligentna maszyna do pisania. źródło: KJ PWN: Zdzisław Nowakowski: TAG3.1 dla opornych, 1995
	Jakże mam wierzyć temu raportowi, skoro nie podaje on nawet źródeł, na których się oparł. źródło: NKJP: Włodzimierz Knap: Kilka czarnych owiec, Dziennik Polski, 2002-03-15
	Otwarte fundusze emerytalne, które, jeśli wierzyć reklamom, mają zapewnić dostatnią starość milionom Polaków, stały się instytucjami służącymi głównie finansowaniu deficytu budżetowego państwa. źródło: NKJP: Adam Rymont: Składka na dziurę budżetową, Dziennik Polski, 2003-08-27

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wierzyłem +(e)m wierzył	wierzyłam +(e)m wierzyła	wierzyłom +(e)m wierzyło	wierzyliśmy +(e)śmy wierzyli	wierzyłyśmy +(e)śmy wierzyły
2 os.	wierzyłeś +(e)ś wierzył	wierzyłaś +(e)ś wierzyła	wierzyłoś +(e)ś wierzyło	wierzyliście +(e)ście wierzyli	wierzyłyście +(e)ście wierzyły
3 os.	wierzył	wierzyła	wierzyło	wierzyli	wierzyły

bezosobnik: wierzono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wierzył będę wierzyć	będę wierzyła będę wierzyć	będę wierzyło będę wierzyć	będziemy wierzyli będziemy wierzyć	będziemy wierzyły będziemy wierzyć
2 os.	będziesz wierzył będziesz wierzyć	będziesz wierzyła będziesz wierzyć	będziesz wierzyło będziesz wierzyć	będziecie wierzyli będziecie wierzyć	będziecie wierzyły będziecie wierzyć
3 os.	będzie wierzył będzie wierzyć	będzie wierzyła będzie wierzyć	będzie wierzyło będzie wierzyć	będą wierzyli będą wierzyć	będą wierzyły będą wierzyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wierzmy
2 os.	wierz	wierzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wierzyłbym bym wierzył	wierzyłabym bym wierzyła	wierzyłobym bym wierzyło	wierzylibyśmy byśmy wierzyli	wierzyłybyśmy byśmy wierzyły
2 os.	wierzyłbyś byś wierzył	wierzyłabyś byś wierzyła	wierzyłobyś byś wierzyło	wierzylibyście byście wierzyli	wierzyłybyście byście wierzyły
3 os.	wierzyłby by wierzył	wierzyłaby by wierzyła	wierzyłoby by wierzyło	wierzyliby by wierzyli	wierzyłyby by wierzyły

bezosobnik: wierzono by

bezokolicznik: wierzyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: wierząc

gerundium: wierzenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wierzący

odpowiednik aspektowy: uwierzyć

Rz _osobowy	+	wierzyć	+	KOMU/CZEMU
Rz _osobowy	+	wierzyć	+	w KOGO/CO

psł. *věriti 'uznawać coś za prawdę, być przekonanym o czymś, dawać czemuś wiarę; polegać na kimś lub na czymś, ufać, mieć zaufanie'

Od: psł. *věra, zob. wiara