imigrant - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba, która przybyła do jakiegoś kraju, żeby się w nim osiedlić

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Przynależność i podział terytorialny

nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

stosunki międzynarodowe

hiperonimy:

migrant

legalny, nielegalny; biedny, ubogi; irlandzki, kubański, marokański, muzułmański, włoski imigrant; imigrant zarobkowy
imigrant z Afryki, z Azji, z Europy; z Irlandii, z Niemiec, z Polski, z Ukrainy...
imigrant i azylant; imigrant i uchodźca
dziecko, potomek, rodzina; grupa, pokolenie, rzesza; fala, integracja, przerzut, sytuacja imigrantów
imigranci przybyli gdzieś
zastrzelić; zatrudnić/zatrudniać imigrantów

	Coraz więcej imigrantów (w tym wszyscy nielegalni imigranci, złapani przez pograniczników lub policjantów) składa wnioski o status uchodźcy. źródło: NKJP: Iza Pur Rahnama: Polskie prawo dla cudzoziemca, Gazeta Wyborcza, 1997-09-17
	Przez Czechosłowację, Węgry, Jugosławię, Włochy, Szwajcarię, Niemcy dotarliśmy do Kalifornii, gdzie jako legalni imigranci zamierzaliśmy spędzić resztę życia. źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1997
	Otóż Włosi byli biednymi imigrantami i opinia publiczna - bardzo im wówczas niechętna - widziała w nich zbrodniarzy jeszcze przed procesem. źródło: NKJP: Marek Ostrowski: Sam osądź Michaela Jacksona, Polityka, 2005-06-25
	Ostatnio Ameryką wstrząsnęły dwa skandale: kiedy nowojorska policja zastrzeliła nieuzbrojonego imigranta z Afryki i kiedy jeden z oficerów policji - bez podania przyczyny - aresztował, a potem poddał torturom i zgwałcił młodego Haitańczyka. źródło: NKJP: Magda Gacyk-Kalkowska, Cudotwórca Giuliani, Dziennik Bałtycki, 1999-10-08

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

internac.

ang. immigrant

niem. Immigrant

z łac. immigrāre 'przybywać, napływać, osiedlać się'

Zob. też: