zawracanie głowy

Do stołu dziadkowie i Tomasz zasiadali razem rzadko, bo nie uznawała żadnych regularnych posiłków, uważała to za zawracanie głowy. Kiedy przyszła jej ochota, biegła do kuchni i pałaszowała garnki kwaśnego mleka, zagryzając solonymi ogórkami czy kwaszeniną z octem, przepadała za wszystkim, co ostre i słone.

źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Dolina Issy, 1993

Nigdy by nie przypuszczała, że po powrocie z misji wojskowej jest tyle formalności do załatwienia, obowiązkowych badań, zwykłego zawracania głowy. Przecież powinni mu teraz dać odpocząć.

źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008

[...] dodał, że nigdy już nie wsiądą razem czy osobno do citroëna ani żadnego innego francuskiego auta, bo francuska myśl techniczna, podobnie jak francuska polityka to zawracanie głowy, pusta fanfaronada [...].

źródło: NKJP: Paweł Huelle: Mercedes-benz. Z listów do Hrabala, 2002

Jak tam? Udało się wszystko? - Aa, zawracanie głowy! Dyrektor powiedział kilka słów. Szkoda mówić.

źródło: NKJP: Zbigniew Mentzel: Wszystkie języki świata, 2005

Katechizacja, procesje, pielgrzymki. To wszystko wydawało mi się wielkim zawracaniem głowy.

źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995