ktoś nie wierzy własnym oczom

Dyskretnie otwiera uszczelnione drzwi, zagląda do piwnicy, której z rozkazu dowództwa przyszło mu pilnować. Jest pusto, zupełnie pusto we wszystkich kątach, nie ma tam nikogo. [...] Wartownik nie wierzy własnym oczom. Woła kolegów i przełożonych, woła policjanta, biegnie do samego generała. Uwięzieni zniknęli bez śladu, nawet dzieci z sierocińca, nawet służąca od notariusza, podczas gdy kłódka pozostała nienaruszona.

źródło: NKJP: Magdalena Tulli: Skaza, 2006

Nie wyobrażacie sobie, bracia, co się nagle dzieje: Sklepy, witryny, okna wystawowe - wszystko zawalone towarem. Przechodzicie koło zwyczajnego sklepu spożywczego i nie wierzycie własnym oczom! Czego dusza zapragnie!

źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1999

Zastał gospodynię siedzącą na łóżku, zaczytaną w poszukiwanym rękopisie. Nie wierzył własnym oczom. Ta prosta kobieta stała zawsze z dala od nurtu czytelniczego.

źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1960-1965, 1997

Był już nieźle podpity. Widać to było po nim wyraźnie, ale dopiero teraz, w pełnym świetle, dostrzegłem coś jeszcze i zdumiony, wciąż jeszcze nie wierząc własnym oczom, uniosłem się z taboretu i z bliska uważnie zajrzałem mu w twarz. - Ty, Jędrek! - wymamrotałem w końcu - ty przecież jesteś naćpany!...

źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

Falsan chan Salgmun zamarł patrząc w dół zbocza, w kierunku rzeki. Nie dowierzał własnym oczom. Człowiek, którego zobaczył – bo ponad wszelką wątpliwość był to człowiek, choć nie wiadomo skąd się tam wziął – zupełnie nie pasował do otoczenia. I

źródło: NKJP: Linda Evans, David Weber: Wrota Piekieł, Esensja, 2008-02

Wchodzę do domu i oczom nie wierzę. Aga w kiecce. Czarnej mini. I w pończochach chyba. Gotuje zupę ogórkową. Rewelacja!

źródło: NKJP: Tomasz Kwaśniewski: Dziennik ciężarowca, 2007

[...] ten zwariowany konserwator, ten niewyżyty artysta po prostu poprawił portret, malując go od nowa, według swojego widzimisię. Radca nie mógł uwierzyć własnym oczom, gdy konserwator pokazał mu swoje dzieło. - Co... co pan zrobił? - spytał ze zgrozą.

źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: zdrada, 1993