imponować - Wielki słownik języka polskiego PAN

wzbudzać czyjś szacunek lub podziw

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

nauczyciel, ojciec; odwaga, postawa, siła, twórczość, władza imponuje; pieniądze imponują komuś
imponować dziewczynom, kobietom, otoczeniu, uczniom
imponować bogactwem, dorobkiem, inteligencją, osiągnięciami, rozmiarami, skutecznością, umiejętnościami, wiedzą, wielkością

	Imponowała nam swoją skromnością, godnością promieniującą z każdego jej ruchu i słowa. źródło: KWSJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994
	Podobała mu się jako kobieta, ale przede wszystkim imponowała samodzielnością, osiągnięciami artystycznymi, niekonwencjonalnym podejściem do życia. źródło: KWSJP: Maria Rostworowska: Portret za mgłą - opowieść o Oldze Boznańskiej, 2003
	Andrzejowi imponowała troska dziadka o przyszłość. źródło: KWSJP: Leopold Rybarski: Konterfekt z cieniem, 1985
	Imponowała mi jego umiejętność logicznego myślenia i zdolność koncentracji. źródło: KWSJP: Tadeusz Mieszkowski: Ja i reszta, 1984
	Józef Feldman zostawił po sobie tom szkiców historycznych z XIX wieku. Jeden z nich, ogłoszony swego czasu w „Twórczości”, imponował szerokością horyzontów i oryginalnością ujęcia. źródło: NKJP: Wiktor Weintraub: Zaprzepaszczamy dorobek kulturalny, Kultura, 1956, nr 11

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	imponowałem +(e)m imponował	imponowałam +(e)m imponowała	imponowałom +(e)m imponowało	imponowaliśmy +(e)śmy imponowali	imponowałyśmy +(e)śmy imponowały
2 os.	imponowałeś +(e)ś imponował	imponowałaś +(e)ś imponowała	imponowałoś +(e)ś imponowało	imponowaliście +(e)ście imponowali	imponowałyście +(e)ście imponowały
3 os.	imponował	imponowała	imponowało	imponowali	imponowały

bezosobnik: imponowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę imponował będę imponować	będę imponowała będę imponować	będę imponowało będę imponować	będziemy imponowali będziemy imponować	będziemy imponowały będziemy imponować
2 os.	będziesz imponował będziesz imponować	będziesz imponowała będziesz imponować	będziesz imponowało będziesz imponować	będziecie imponowali będziecie imponować	będziecie imponowały będziecie imponować
3 os.	będzie imponował będzie imponować	będzie imponowała będzie imponować	będzie imponowało będzie imponować	będą imponowali będą imponować	będą imponowały będą imponować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		imponujmy
2 os.	imponuj	imponujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	imponowałbym bym imponował	imponowałabym bym imponowała	imponowałobym bym imponowało	imponowalibyśmy byśmy imponowali	imponowałybyśmy byśmy imponowały
2 os.	imponowałbyś byś imponował	imponowałabyś byś imponowała	imponowałobyś byś imponowało	imponowalibyście byście imponowali	imponowałybyście byście imponowały
3 os.	imponowałby by imponował	imponowałaby by imponowała	imponowałoby by imponowało	imponowaliby by imponowali	imponowałyby by imponowały

bezosobnik: imponowano by

bezokolicznik: imponować

imiesłów przysłówkowy współczesny: imponując

gerundium: imponowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: imponujący

odpowiednik aspektowy: zaimponować

	+	imponować	+	(KOMU) + CZYM
Rz_nieżywotny	+	imponować	+	(KOMU)

łac. impōnere 'nakładać, kłaść na coś; narzucać coś komuś'