zza grobu

  • używane w odniesieniu do hipotetycznych działań osoby umarłej, mających wpływ na świat żywych, w których istnienie wierzy nadawca
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Bieg życia

    śmierć

    • śmiać się; mścić się; triumfować; straszyć; powrócić/powracać zza grobu
  • To była na pewno zemsta Jarzębowskiego. Mścił się zza grobu na matce Szczęsnego za to, że trąbiła na wszystkie strony o śmierci pijaka.

    źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: czwarte niebo, 2003

    [...] nauczyciele języka polskiego są przygotowani tylko do nauczania o słowie. Student polonistyki nie musi na studiach stykać się w ogóle z filmem. Profesor Pimko śmieje się zza grobu. Szkoła nie jest w stanie zmierzyć się ze współczesną kulturą.

    źródło: NKJP: Wojciech Staszewski: Lekturą po pupie, Gazeta Wyborcza, 1995-05-13

    Choć nie jest przesadnie wierząca, gdzieś, tłumaczy, bardzo głęboko drzemie w niej strach, że znieważyć rodziców to wielka przewina. Inna rzecz, że matki się boi. A gdyby ją tak do końca życia straszyła zza grobu?

    źródło: NKJP: Martyna Bunda: Rodzice jak dzieci, Polityka, 2006-09-09

    Ich drogi splatają się za sprawą ducha dziennikarza [...] próbującego zza grobu rozwiązać sprawę zagadkowych morderstw w Londynie.

    źródło: NKJP: Internet

  • typ frazy: fraza przysłówkowa

    ndm
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2012