nie ma za co
-
odpowiadając na czyjeś podziękowanie, nadawca sugeruje, że to, co zrobił, nie wymagało od niego dużo wysiłku
-
wykładnik odwzajemnienia
-
odpowiedź na podziękowanie
-
- Dzięki - rzekł.
- Nie ma za co - odrzekłam uprzejmie.źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1995
- Już nic, nic - powiedziała pośpiesznie. - Nie przeszkadzaj sobie, już idę. Dziękuję ci.
Andrzej wsunął obie dłonie w kieszenie spodni. - Nie ma za co! Drobiazg.źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Popiół i diament, 1995
LILY: Dziękuję za wszystko.
CZELCOWA: Ale nie ma za co, nie ma za co. Pogadałyśmy sobie i tyle.źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 1, 1995
- Ja panu bardzo dziękuję - odrzekła ze łzami w oczach Suzanne.
- Nie ma za co, trzeba sobie pomagać w ciężkich chwilach.źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: czyściec, 1993
-
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: dopowiedzenie
-
/nie ma za co/ szyk: zewnętrzny: stały: wymagany poprzedzający kontekst
wewnętrzny: stały