nie ma za co

  • odpowiadając na czyjeś podziękowanie, nadawca sugeruje, że to, co zrobił, nie wymagało od niego dużo wysiłku
  • wykładnik odwzajemnienia

  • odpowiedź na podziękowanie

  • - Dzięki - rzekł.
    - Nie ma za co - odrzekłam uprzejmie.

    źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1995

    - Już nic, nic - powiedziała pośpiesznie. - Nie przeszkadzaj sobie, już idę. Dziękuję ci.
    Andrzej wsunął obie dłonie w kieszenie spodni. - Nie ma za co! Drobiazg.

    źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Popiół i diament, 1995

    LILY: Dziękuję za wszystko.
    CZELCOWA: Ale nie ma za co, nie ma za co. Pogadałyśmy sobie i tyle.

    źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 1, 1995

    - Ja panu bardzo dziękuję - odrzekła ze łzami w oczach Suzanne.
    - Nie ma za co, trzeba sobie pomagać w ciężkich chwilach.

    źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: czyściec, 1993

  • część mowy: komentarz metatekstowy

    podklasa: dopowiedzenie

  • /nie ma za co/
    szyk: zewnętrzny: stały: wymagany poprzedzający kontekst
    wewnętrzny: stały
Data ostatniej modyfikacji: 18.04.2015