ignorować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. świadomie nie reagować na czyjeś zachowanie, zdarzenie lub zjawisko

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

ignorować fakt; gest; zaproszenie; drwinę, kpinę, odpowiedź, podtekst, polecenie, propozycję, prośbę, pytanie, uwagę, zaczepkę
zupełnie ignorować

	18 maja 1958 roku [...] mieszkańcy Oświęcimia postawili krzyż w miejscu, gdzie miała stanąć świątynia. Następne lata przynosiły kolejne represje: zabrano grunt, rozwiązano komitet budowy, zagrabiono zgromadzone materiały budowlane. Przez dwadzieścia lat komuniści ignorowali prośby, petycje i delegacje parafian. źródło: NKJP: Paweł Zuchniewicz: Jan Paweł II: „Będę szedł naprzód”. Powieść biograficzna, 2009
	Szaleniec wciąż jeszcze nie odkrył naszej obecności na wyspie, a może po prostu nas ignorował. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004
	- Uspokój się i nigdzie nie wychodź! - surowo nakazała matka, zamykając okno i ignorując dalsze żądania, które zresztą i tak po chwili ucichły. źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
	Jeździ zakosami, bardzo dynamicznie, ale pewnie, raczej po warszawsku, wciska się na trzeciego i notorycznie ignoruje podwójną ciągłą. źródło: NKJP: Michał Olszewski: Chwalcie łąki umajone, 2005
	Skrajności przyciągają się, więc nic dziwnego, że nowy turbokapitalizm ma wiele wspólnego z sowiecką wersją komunizmu. On również oferuje każdemu krajowi na świecie taki sam model i zbiór zasad, ignorując wszelkie różnice społeczne, kulturowe i temperamentu. źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ignorowałem pot. +(e)m ignorował	ignorowałam pot. +(e)m ignorowała	ignorowałom pot. +(e)m ignorowało	ignorowaliśmy pot. +(e)śmy ignorowali	ignorowałyśmy pot. +(e)śmy ignorowały
2 os.	ignorowałeś pot. +(e)ś ignorował	ignorowałaś pot. +(e)ś ignorowała	ignorowałoś pot. +(e)ś ignorowało	ignorowaliście pot. +(e)ście ignorowali	ignorowałyście pot. +(e)ście ignorowały
3 os.	ignorował	ignorowała	ignorowało	ignorowali	ignorowały

bezosobnik: ignorowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę ignorował będę ignorować	będę ignorowała będę ignorować	będę ignorowało będę ignorować	będziemy ignorowali będziemy ignorować	będziemy ignorowały będziemy ignorować
2 os.	będziesz ignorował będziesz ignorować	będziesz ignorowała będziesz ignorować	będziesz ignorowało będziesz ignorować	będziecie ignorowali będziecie ignorować	będziecie ignorowały będziecie ignorować
3 os.	będzie ignorował będzie ignorować	będzie ignorowała będzie ignorować	będzie ignorowało będzie ignorować	będą ignorowali będą ignorować	będą ignorowały będą ignorować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ignorujmy
2 os.	ignoruj	ignorujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ignorowałbym bym ignorował	ignorowałabym bym ignorowała	ignorowałobym bym ignorowało	ignorowalibyśmy byśmy ignorowali	ignorowałybyśmy byśmy ignorowały
2 os.	ignorowałbyś byś ignorował	ignorowałabyś byś ignorowała	ignorowałobyś byś ignorowało	ignorowalibyście byście ignorowali	ignorowałybyście byście ignorowały
3 os.	ignorowałby by ignorował	ignorowałaby by ignorowała	ignorowałoby by ignorowało	ignorowaliby by ignorowali	ignorowałyby by ignorowały

bezosobnik: ignorowano by

bezokolicznik: ignorować

imiesłów przysłówkowy współczesny: ignorując

gerundium: ignorowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: ignorujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: ignorowany

odpowiednik aspektowy: zignorować

Rz_osobowy

+

ignorować

+

KOGO/CO

internac.

ang. ignore

fr. ignorer

niem. ignorieren

z łac. ignōrāre 'nie wiedzieć, nie znać'