drzeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

8.

energicznie przemieszczać się w jakimś kierunku

[d-rzeć] lub [dż-żeć]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Transport

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

[...] niestety, dziś musiałam drzeć do szkoły.

źródło: NKJP: Internet

O godz. 10 knajpa otwierała podwoje, a tłum klinował się w drzwiach, tak darł do stolików.

źródło: NKJP: Chabior Barbara, Czekański Bartłomiej: Ostatni rejs, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-11-27

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: darto

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę darł będę drzeć	będę darła będę drzeć	będę darło będę drzeć	będziemy darli będziemy drzeć	będziemy darły będziemy drzeć
2 os.	będziesz darł będziesz drzeć	będziesz darła będziesz drzeć	będziesz darło będziesz drzeć	będziecie darli będziecie drzeć	będziecie darły będziecie drzeć
3 os.	będzie darł będzie drzeć	będzie darła będzie drzeć	będzie darło będzie drzeć	będą darli będą drzeć	będą darły będą drzeć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		drzyjmy
2 os.	drzyj	drzyjcie

Tryb warunkowy

bezosobnik: darto by

bezokolicznik: drzeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: drąc

gerundium: darcie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: drący

Rz_osobowy

+

drzeć

+

DOKĄD

psł. *derti 'rwać na kawałki; łupić, drapać'