rzekomy - Wielki słownik języka polskiego PAN

taki, w którego prawdziwość mówiący wątpi, a który tak właśnie jest przedstawiany przez innych

Używane również w terminach, np. dur rzekomy, mączniak rzekomy.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

antonimy:

prawdziwy

rzekomy nieboszczyk; sprawca; dług, faul, konflikt; romans; cud; rzekoma kochanka, zdrada; korupcja, łapówka, niegospodarność, nieobecność, utrata; rzekome molestowanie, pobicie, porwanie, szpiegostwo, zagrożenie; rzekome błędy, nadużycia, nieprawidłowości, powiązania

	Przypomnijmy, Dorota S. to rzekoma nieboszczka, która w porozumieniu z mężem próbowała wyłudzić odszkodowanie z polskich firm ubezpieczeniowych. Plan byłby niemal doskonały, gdyby nie fakt, że rodzina zapomniała urządzić pogrzeb i nie zadbała o fikcyjny pochówek. źródło: NKJP: Chojnice: Małżonkowie S. wyłudzili pieniądze, teraz chcą niższej kary, Gazeta Pomorska, 2010-01-27
	[...] otrzymaliśmy donos o rzekomych nieprawidłowościach i przyznaniu mieszkań poza kolejką rodzinie pracownicy Biura Rady Miasta, a także radnego. źródło: NKJP: Magdalena Rusakiewicz-Siembida: Nadzieja w pustym, Dziennik Bałtycki, 2003-03-07
	Okazało się, że mężczyzna pojechał na ryby. Odnaleziono go nad Odrą, gdzie siedział razem z kolegą i szwagrem - ofiarą rzekomego porwania. Andrzej R. wyjaśnił, że porwał szwagra dla kawału, bo nie chciał jechać z nim na ryby. źródło: NKJP: (RG): Wycieczka w bagażniku, Gazeta Wrocławska, 2001-07-07
	Zbyt wiele w ostatnim czasie było rzekomych i prawdziwych afer na styku polityki i biznesu, aby [...] pozostawić tę sferę życia społecznego poza zakresem regulacji prawnej. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 28.05.1992

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

psł. *rekomъ 'zgodny z tym, co ktoś mówi (ale nie z rzeczywistością)'

Zob. rzec. Imiesłów bierny czasu teraźniejszego od psł. *rekti.