po prawdzie

  • pot.  mówiący chce powiedzieć, że to, co mówi jest prawdą i że jest to ważniejsze niż to, co powiedziane wcześniej
  • Często po choć, chociaż, a także ale.

  • wykładnik epistemiczny

  • No i pani Zanuta wieść w świat puściła. Choć po prawdzie nie bez mojej winy.

    źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Pogrzeb czarownicy, 2003

    W ciągu dwóch pokoleń Imperium rozłoży się jak zgniły trup. Którym, po prawdzie, już jest.

    źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000

    Nieraz nie chciało nam się słowa ze sobą zamienić, a po prawdzie to i nie było o czym.

    źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Nagi sad, 1967

    Nie pytała go, czy głodny, nie pytała, czy chciałby się przelecieć. Owszem, ze dwa razy położyła mu na posłaniu kość, ale nawet nie odwróciła się, żeby zobaczyć, czy zjadł. Po prawdzie, to nie było i po co się odwracać - trzask miażdżonej w szczękach Draba kości mówił sam za siebie, ale to paskudne, że i on został pokarany - nie był przecież nic winien.

    źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie!, 1969

    - Niedobrze. Będzie draka. Facet cię wykołował. A i tytuł za bardzo bojowy. Kto ci to wymyślił - „Doktor motorniczy”? Smacznie brzmi, nie powiem, ale tak po prawdzie to ani on doktor, ani motorniczy, w administracji tej zajezdni pracował i to tylko na zleceniu.

    źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003

  • część mowy: komentarz metatekstowy

  • po prawdzie _
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: Zd.rozk.
    szyk: wewnętrzny: stały
    zewnętrzny: zmienny: neutralna antepozycja
Data ostatniej modyfikacji: 11.03.2017