-
1.
książk. pora dnia, kiedy kończy się noc i niebo rozjaśnia się dzięki załamaniu się promieni słońca pozostającego jeszcze poza horyzontem -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
słońce i księżyc, pory dnia -
- pierwszy; poranny, ranny; zimowy brzask
- robić coś do brzasku
- wrócić; wstać/wstawać; wyruszyć; zbudzić się o brzasku
-
Z pierwszym brzaskiem ruszyłem do góry.
źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Czeluść, 1972
Kiedy brzask przerodził się w dzień, trzy oddziały ponownie popłynęły na wyspę.
źródło: NKJP: Bartłomiej Misiniec: Gladiatorzy i piraci, 2009
W te dni pełne sportowych emocji wstaję o brzasku, aby śledzić zawody czyli kolejne nasze żenujące porażki, po czym w przerwie obchodzę dom, aby na bank znaleźć kolejne kopce.
źródło: NKJP: Wiesław Hagedorny: Szast–prast: Olimpijski kret, Tygodnik Ciechanowski, 2008-08-16
Tam skulona na ławce posypiam do rana, podczas gdy Raciszewska ceruje do brzasku pończochy na drogę przy świetle małej, tuż do ogromnej twarzy przysuniętej lampki.
źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005
Staram się wstawać o świcie, bo światło poranka sprawia przyjemność. Cioran powiedział, że kiedy brzask dobiega końca, światło się prostytuuje.
źródło: NKJP: Anna Dziewit, Agnieszka Drotkiewicz: Teoria trutnia i inne, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. brzask
brzaski
D. brzasku
brzasków
C. brzaskowi
brzaskom
B. brzask
brzaski
N. brzaskiem
brzaskami
Ms. brzasku
brzaskach
W. brzasku
brzaski
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł. *brěskъ / *brězgъ 'przedświt, rozwidnianie się'